― COSMOS-BLOGSPOT ―
│ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ │
ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ │ ΘΕΑΤΡΟ - ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
ΕΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ │ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ
Σάβ 13 Απρ 2024 │ 08:40
Η Έλλη Λαμπέτη γεννήθηκε στα Βίλια Αττικής στις 13 Απριλίου 1926. Το πραγματικό της όνομα ήταν Έλλη Λούκου (το όνομα Λαμπέτη ήταν δανεισμένο από τους ήρωες του Αστραπόγιαννου στο ομώνυμο ποίημα του Βαλαωρίτη). Ο πατέρας της Κώστας Λούκος είχε μια ταβέρνα στα Βίλια και η μητέρα της ήταν η Αναστασία Σταμάτη. Είχε 6 αδέρφια, εκ των οποίων ένα δίδυμο αδελφό, που πέθανε από φυματίωση το 1941. Το 1928 η οικογένεια μετακόμισε στην Αθήνα. Το Φεβρουάριο του ❜43, λίγους μήνες μετά το πρωταγωνιστικό της ντεμπούτο στο θέατρο, γνωρίζει τον πρώτο(και μεγαλύτερο κατά ομολογία της) έρωτα της ζωής της, τον Θ. Σγουρδέλη, διπλωμάτη και ποιητή που ζούσε μόνιμα στη Γαλλία και βρέθηκε στην Ελλάδα λόγω του πολέμου. Η σχέση τους κράτησε κάτι λιγότερο από 2 χρόνια. Έγραψε για χάρη της μια ποιητική συλλογή με τίτλο ❝Ατέρμονη πορεία προς τον ήλιο❞, την απομάκρυνε από το θέατρο και προσπάθησε να τη στρέψει στη ζωγραφική, αλλά όταν ξαναγύρισε στο Παρίσι εκείνη δεν τον ακολούθησε.
Με τον Αλέκο Αλεξανδράκη έζησαν πάλι έναν θυελλώδη έρωτα το καλοκαίρι του 1949 που διήρκεσε έξι μήνες και συμπρωταγωνίστησαν και στο θέατρο. Ο γάμος της με τον Μάριο Πλωρίτη (ο οποίος παρέμεινε αιώνιος φίλος της και στάθηκε δίπλα της μέχρι το τέλος της ζωής της) το 1950 υπήρξε ατυχής. Χώρισαν το 1953, όταν γνωρίστηκε με τον Δημήτρη Χορν και μαζί έγραψαν μία από τις πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου και υπήρξαν αγαπημένο ζευγάρι στη ζωή και στη σκηνή. Όμως, δεν παντρεύτηκαν ποτέ και επιπλέον η Λαμπέτη αναγκάστηκε να κάνει έκτρωση στο παιδί που κυοφορούσε από εκείνον.
Από τον Δ. Χορν χώρισε το 1959, όταν γνώρισε τον Αμερικανό συγγραφέα Φρέντερικ Γουέηκμαν (Frederic Wakeman), τον οποίο παντρεύτηκε, αλλά χώρισε το 1976 μετά από πολλά προβλήματα και όντας χρόνια σε διάσταση. Σημαντική γνωριμία στη ζωή της στάθηκε ο γνωστός ηθοποιός Κώστας Καρράς, με τον οποίο η Λαμπέτη ονειρευόταν για άλλη μια φορά τον γάμο και την οικογένεια. Θα παίξουν μαζί στο ❝Θυμήσου τον Σεπτέμβρη❞, αλλά εμπόδιο στα σχέδιά της είναι το νεαρό της ηλικίας του και το ότι εκείνος είναι παντρεμένος, κάτι που η ίδια αγνοούσε. Θα μάθει την αλήθεια από τη γνωστή πλέον ηθοποιό Βέρα Κρούσκα, η οποία έκανε τα πρώτα θεατρικά της βήματα στο πλευρό της Λαμπέτη.
Ο καρκίνος κάνει την εμφάνιση της στη ζωή της ηθοποιού το 1969, αφού της στέρησε τις αγαπημένες της αδερφές, τις οποίες έχασε όλες (εκτός από την αδερφή της Αντιγόνη, η οποία έζησε αρκετά χρόνια και μετά τον θάνατο της Έλλης) από καρκίνο του μαστού. Μετά την εγχείρηση(ολική μαστεκτομή) στην οποία υποβλήθηκε στις ΗΠΑ επιστρέφει και προσπαθεί να το ξεπεράσει. Μια προσπάθεια υιοθεσίας από κοινού με τον Γουέηκμαν (της μικρής Ελίζας), της δημιούργησε πλείστα προβλήματα, όταν δικαστική απόφαση την υποχρέωσε να επιστρέψει το παιδί, μετά παρέλευση 4 χρόνων, στους φυσικούς γονείς του. Η περιπέτεια αυτή της δημιούργησε γενική κατάπτωση και μελαγχολία, που την κράτησε μακριά από το θέατρο. Ο καρκίνος έκανε την επανεμφάνισή του μετά από 11 χρόνια, το 1980. Οι μεταστάσεις ήταν συνεχείς.
Οι χημειοθεραπείες στις οποίες υποβλήθηκε έπληξαν τις φωνητικές της χορδές, με αποτέλεσμα σταδιακά να χάσει και τη φωνή της. Η τελευταία παράσταση στην οποία πρωταγωνίστησε στην Αθήνα ήταν τα ❝Παιδιά ενός κατώτερου Θεού❞, στον ρόλο της κωφής Σάρα. Στις 3 Σεπτεμβρίου 1983, στις 7.30' το πρωί, άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Mount Sinai Hospital των ΗΠΑ, όπου είχε μεταβεί λίγες εβδομάδες πριν. Στις 5 Σεπτεμβρίου 1983, η σορός της μεταφέρθηκε στην Αθήνα και στις 6 Σεπτεμβρίου 1983 κηδεύτηκε με δημόσια δαπάνη στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Η τελευταία προσφορά της ήταν η δωρεά των ματιών της.
Η Έλλη Λαμπέτη είχε τιμηθεί με το επαμειβόμενο βραβείο Μαρίκας Κοτοπούλη για τη διετία 1949-1951. Μετά τον θάνατό της, ο κινηματογράφος ❝Γρανάδα❞, που βρίσκεται στη λεωφόρο Αλεξάνδρας 106, μετονομάστηκε και λειτουργεί μέχρι σήμερα ως θέατρο με το όνομα ❝Λαμπέτη❞.
Επαγγελματική σταδιοδρομία
Το 1941 έδωσε εξετάσεις και απέτυχε τόσο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όσο και στη σχολή Κοτοπούλη. Η ίδια η Μαρίκα Κοτοπούλη όμως αναγνώρισε το ταλέντο της και την έκανε δεκτή στη σχολή της. Άλλαξε το επώνυμό της από Λούκου σε Λαμπέτη, όταν διάβασε το βιβλίο ❝Αστραπόγιαννος❞ του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη. Πρώτη της θεατρική εμφάνιση το 1942, στο έργο ❝Η Χάνελε πάει στον Παράδεισο❞ του Γκέρχαρντ Χάουπτμαν. Η συνεργασία της με το Θέατρο Τέχνης το διάστημα 1946 - 1948 είναι αυτή που την καθιερώνει ως εξαίρετη ηθοποιό. Ξεχώρισαν οι ερμηνείες της στον ❝Γυάλινο κόσμο❞, στην ❝Αντιγόνη❞ και στο πρώτο ανέβασμα του ❝Ματωμένου Γάμου❞ στην Ελλάδα, παράσταση για την οποία έγραψε τη γνωστή πλέον μουσική ο Χατζηδάκις. Ακολούθησαν οι συνεργασίες της με τον θίασο της Κατερίνας (1948) και το Εθνικό Θέατρο (1948).
Από το 1949 ανήκει στο θίασο του Κ. Μουσούρη, όπου οι μεγαλύτερες επιτυχίες της ήταν το ❝Πεγκ καρδούλα μου❞ και η ❝Κληρονόμος❞, έργα που ξανανέβασε αρχές '60. Το 1952 συγκροτεί με τον Δημήτρη Χορν και τον Γιώργο Παππά τον θίασο Λαμπέτη - Παππά - Χορν και από το 1956 τον θίασο Λαμπέτη - Χορν. Ανέβασαν με μεγάλη επιτυχία κλασικά έργα, όπως το ❝Νυφικό κρεβάτι❞, ❝Αριστοκρατικός δρόμος❞, ❝Το παιχνίδι της μοναξιάς❞ και περιόδευσαν σε Αίγυπτο, Κωνσταντινούπολη και Κύπρο. Μετά τον χωρισμό της με τον Χορν το 1959, συνεχίζει τη θεατρική της πορεία τη δεκαετία ❜60 με δικό της θίασο, με μεγαλύτερή της επιτυχία το ❝Λεωφορείο ο πόθος❞ (της είχε στείλει και συγχαρητήρια επιστολή ο Σεφέρης) και το ❝Πέπσι❞, εμπορικά έκανε 400 παραστάσεις, αριθμό ρεκόρ για την εποχή.
Το 1977 συνεργάστηκε στη ❝Φθινοπωρινή ιστορία❞ με τον Μάνο Κατράκη, που επιπλέον τους συνέδεε βαθιά φιλία. Ανεπανάληπτες οι ερμηνείες της στο ❝Δεσποινίς Μαργαρίτα❞, τη ❝Φιλουμένα Μαρτουράνο❞ και στα ❝Μονόπρακτα❞. Τελευταία της παρουσία στο θέατρο ήταν το 1981 στο έργο ❝Σάρα - Τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού❞, υποδυόμενη με επιτυχία την κωφάλαλη Σάρα. Και στον ελληνικό κινηματογράφο οι επιτυχίες της δεν ήταν λίγες, ιδιαίτερα στο ❝Κορίτσι με τα μαύρα❞, ❝Κυριακάτικο ξύπνημα❞ αλλά και στο ❝Η Κάλπικη λίρα❞. Για την ερμηνεία της στο ❝Τελευταίο ψέμα❞ ήταν υποψήφια για βραβείο BAFTA (British Academy of Film and Television Arts) A' γυναικείου ρόλου.
Θεατρογράφημα
- Το ταξίδι του γάμου (Κάρλο Ντε Φρις) Θίασος Κοτοπούλη 1942
- Αλάτι και πιπέρι Θίασος Κοτοπούλη 1942
- Η Χάννελε πάει στον παράδεισο (Γκ. Χάουπτμαν) Θίασος Κοτοπούλη 1942
- Ο ψεύτης και η καλόγρια (Κουρτ Γκετς) Θίασος Κοτοπούλη 1944
- Φουσκοθαλασσιές (Δημήτρης Μπόγρης) Θίασος Κοτοπούλη 1944
- Σκάνδαλο σε γυμνάσιο θηλέων (Λαντ. Φοντόρ) Θίασος Μιράντας, Μουσούρη, Νέζερ 1944
- Χάιλ Χίτλερ (Δ. Ευαγγελίδη - Αλ. Σακελλάριου) Θίασος Μουσούρη 1944
- Η μεγάλη στιγμή (Αλέκου Λιδωρίκη) Θίασος Μουσούρη 1945
- Οι έμποροι της δόξας (Μαρσέλ Πανιώλ - Πωλ Νιβουά) Θίασος Μουσούρη 1945
- Η κυρία προέδρου (Μ.Εννεκέν - Πωλ Βεμπέρ) Θίασος Μουσούρη 1945
- Μποέμ (Ρενάτο Μόρντο) Θεατρική εταιρεία Μουσούρη, Μόρντο, Ανεμογιάννη 1945
- Εμείς κι ο χρόνος (Τζων Πρίσλευ) Θέατρο Τέχνης 1946
- Γυάλινος Κόσμος (Τένεση Ουίλλιαμς) Θέατρο Τέχνης 1946
- Αντιγόνη (Ζαν Ανούιγ) Θέατρο Τέχνης 1947
- Ο γάμος της Μπάρμπαρα (Τζέημς Μπάρι) Θέατρο Τέχνης 1947
- Το φιόρο του Λεβάντε (Γρηγόριος Ξενόπουλος) Θέατρο Τέχνης 1947
- Ήταν όλοι τους παιδιά μου (Άρθουρ Μίλλερ) Θέατρο Τέχνης 1947
- Ζωή με τον πατέρα (Χάουαρντ Λίντσευ- Ράσσελ Κρουζ) Θέατρο Τέχνης 1947
- Ο ανακριτής έρχεται (Τζων Πρίσλευ) Θέατρο Τέχνης 1948
- Ο Ματωμένος Γάμος (Φρεδερίκο Γκαρθία Λόρκα) Θέατρο Τέχνης 1948
- Ο Απόλλων του Μπελάκ (Ζαν Ζιρωντού) Θίασος Κατερίνας 1948
- Χρυσή μου Ρουθ (Νόρμαν Κράσνα) Θίασος Κατερίνας 1948
- Ο κουρέας της Σεβίλλης (Μπωμαρσαί) Εθνικό Θέατρο 1948
- Οι Φοιτητές (Γρηγόριος Ξενόπουλος) Εθνικό Θέατρο 1949
- Φθινοπωρινή Παλίρροια (Δάφνη ντυ Μωριέ) Θίασος Κατερίνας 1949
- Οι τρομεροί εραστές (Νόελ Κάουαρντ) Θίασος Κατερίνας 1949
- Η κληρονόμος (Ρουθ-Αυγούστου Γκετς) Θίασος Μουσούρη 1949
- Η ανθρώπινη φωνή (Ζαν Κοκτώ) Θίασος Μουσούρη 1950
- Λίλιομ (Φέρεντς Μολνάρ) Θίασος Μουσούρη 1950
- Ένας αξιοθαύμαστος υπηρέτης (Τζέημς Μπάρρι) Θίασος Μουσούρη 1950
- Πεγκ, καρδούλα μου (Τζ. Χαρτλευ Μάννερς) Θίασος Μουσούρη 1950
- Χαμένοι στο σκοτάδι (Πωλ Βίνσετ Κάρρολλ) Θίασος Μουσούρη 1951
- Το κουρέλι (Ντάριο Νικοντέμι) Θίασος Μουσούρη 1951
- Βαθειά, γαλάζια θάλασσα (Τέρενς Ράττιγκαν) Θίασος Λαμπέτη, Παππά, Χορν 1952
- Ξενοδοχείο η ευτυχία (Μαρκ Ζιλμπέρ Σωβαζόν) Θίασος Λαμπέτη, Παππά, Χορν 1952
- Νόρα-Το σπίτι της Κούκλας (Ερρίκου Ίψεν) Θίασος Λαμπέτη, Παππά, Χορν 1953
- Αγαπούλα (Άρθουρ Σνίτσλερ) Θίασος Λαμπέτη, Παππά, Χορν 1953
- Τρεις άγγελοι (Αλμπέρ Υσσόν) Θίασος Λαμπέτη, Παππά, Χορν 1953
- Γαλάζιο Φεγγάρι (Χιου Χέρμπερτ) Θίασος Λαμπέτη, Παππά, Χορν 1953
- Ο άνθρωπος με την ομπρέλα (Ντάινερ-Μόρρουμ) Θίασος Λαμπέτη, Παππά, Χορν 1954
- Πρόσκληση στον πύργο (Ζαν Ανούιγ) Θίασος Μουσούρη 1955
- Το τελευταίο βαλς (Σώμερσετ Μωμ) Θίασος Μουσούρη 1956
- Νυχτερινή επίσκεψη (Γκέγιερ) Θίασος Μουσούρη 1956
- Αριστοκρατικός δρόμος (Τζέημς Μπάρρι) Θίασος Λαμπέτη, Χορν 1956
- Βροχοποιός (Ν.Ρίτσαρντ Νας) Θίασος Λαμπέτη, Χορν 1956
- Ζιζή (Αννίτα Λους) Θίασος Λαμπέτη Χορν 1957
- Το νυφικό κρεβάτι (Γιαν ντε Νάρτογκ) Θίασος Λαμπέτη, Χορν 1957
- Ένα ζευγάρι παπούτσια (Κλωντ Μανιέ) Θίασος Λαμπέτη, Χορν 1958
- Το παιχνίδι της μοναξιάς (Ουίλλιαμ Γκιμπσον) Θίασος Λαμπέτη, Χορν 1958
- Ο Βαβάς (Αντρέ Ρουσσέν) Θίασος Λαμπέτη, Χορν 1958
- Η κυρία με τις καμέλιες (Αλέξανδορς Δουμάς) Θίασος Λαμπέτη, Χορν 1959
- Εραστής από χαρτόνι (Ζακ Ντεβάλ) Θίασος Λαμπέτη, Χορν 1959
- Το θαύμα της της Άννυ Σάλλιβαν (Ουίλλιαμ Γκίμπσον) Θίασος Λαμπέτη 1961
- Πεγκ, καρδούλα μου (Τζ. Χάρτλευ Μάννερς) Θίασος Λαμπέτη 1961
- Η μικρή μας πόλη (Θόρντον Γουάιλντερ) Θίασος Λαμπέτη 1962
- Ανοιξιάτικο τραγούδι (Τζων Βαν Ντρούτεν) Θίασος Λαμπέτη 1962
- Οντίν (Ζαν Ζιρωντού) Θίασος Λαμπέτη 1962
- Η κληρονόμος (Ρουθ-Αυγούστου Γκετς) Θίασος Λαμπέτη 1962
- Σαμπρίνα (Σάμιουελ Τέηλορ) Θίασος Λαμπέτη 1963
- Ατζαλένιο γοβάκι (Πωλ Κλωντέλ) Εθνικό Θέατρο 1964
- Ξυπόλητη στο πάρκο (Νηλ Σάιμον) Θίασος Λαμπέτη 1964
- Λεωφορείο ο Πόθος (Τένεση Ουίλλιαμς) Θίασος Λαμπέτη 1965
- Αγία Ιωάννα (Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω) Θίασος Λαμπέτη 1966
- Μαμζέλ Πέπσι (Πιερ Εντμόν Βικτόρ) Θίασος Λαμπέτη 1966
- Θυμήσου το Σεπτέμβρη (Νόελ Κάουαρντ) Θίασος Λαμπέτη 1967
- Σαράντα καράτια (Πιερ Μπαριγιέ) Θίασος Λαμπέτη 1968
- Φράνκυ (Κάρσον Μακ Καλλερς) Θίασος Λαμπέτη 1969
- Το άνθος του κάκτου (Πιερ Μπαριγιέ-Ζαν Πιερ Γκρεντύ) Θίασος Λαμπέτη 1970
- Τσιν τσιν (Φρανσουά Μπιγιεντού) Θίασος Λαμπέτη, Κωνσταντάρα 1970
- Μια λαίδη στο σφυρί ( Σώμερσετ Μωμ) Θίασος Λαμπέτη, Κωνσταντάρα 1970
- Ο λογαριασμός (Φρανσουάζ Ντορέν) Θίασος Λαμπέτη 1971
- Πέντε Θεατρικές μορφές : Ζαν Κοκτώ - Η ψεύτρα, Αυγούστου Στρίντμπεργκ - Η πιο δυνατή, Ζαν Κοκτώ - Την έχασα, Κάθρην Μάνσφηλντ, Ζαν Κοκτώ - Η ανθρώπινη φωνή Θίασος Λαμπέτη 1971
- Γλυκιά Ίρμα' (Αλεξάντερ Μπερεφφόρ - Μαργκερίτ Μονό) Θίασος Λαμπέτη 1972
- Η τυφλόμυγα (Α. Λίκμπορν) Θίασος Λαμπέτη, Κατερίνας 1972
- Μικρές αλεπούδες (Λίλιαν Χέλμαν) Θίασος Λαμπέτη, Κατερίνας 1973
- Ο Βυσσινόκηπος (Άντον Τσέχοφ) Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος 1974
- Δεσποινίς Μαργαρίτα (Ρομπέρτο Αλτάιντε) Θίασος Λαμπέτη 1975
- Φθινοπωρινή ιστορία (Αλεξέι Αρμπούζοφ) Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο 1977
- Έξι μονόπρακτα : Μπέρτολτ Μπρεχτ - Η Εβραία (από το «Τρόμος και Αθλιότητα στο Γ' Ράιχ), Αυγούστου Στρίντμπεργκ - Η Πιο Δυνατή, Τσέχοφ - Αρού Όλυα («Μια Ψυχούλα»), Ζαν Κοκτώ - Η ανθρώπινη φωνή, Η ψεύτρα, Ο Πιερότος («Την έχασα») Θίασος Λαμπέτη 1978
- Φιλουμένα Μαρτουράνο (Εντουάρντο ντε Φιλίππο) Θίασος Λαμπέτη 1978
- Ντόλλυ - «Η Προξενήτρα» (Θόρντον Ουάιλντερ) Θίασος Λαμπέτη 1980
- Σάρα, Τα Παιδιά ενός Κατώτερου Θεού (Μαρκ Μέντοφ) Θίασος Λαμπέτη 1981
Οι ταινίες
Αδούλωτοι σκλάβοι(1946).... Τατιάνα
Παιδιά της Αθήνας (1947)
Διαγωγή μηδέν (1949).... Μπίλιω Φουντούκα
Ματωμένα Χριστούγεννα (1951).... Ελένη
Κυριακάτικο ξύπνημα (1953).... Μίνα Λαμπρινού
Η κάλπικη λίρα (1954).... Αλίκη
Το κορίτσι με τα μαύρα (1956).... Μαρίνα
Το τελευταίο ψέμα (1957)... Χλόη
Χαμένο κορμί (The Wastrel/Il Relitto) (1961).... κυρία Μπελ
Μια μέρα, ο πατέρας μου (One Day, My Daddy) (1968)
Την τηλεοπτική περίοδο 2006 - 2007 προβλήθηκε από τον τηλεοπτικό σταθμό Alpha τηλεοπτική σειρά 20 επεισοδίων, με τίτλο Έλλη Λαμπέτη : Η τελευταία παράσταση, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της βιογράφου της Λαμπέτη Φρίντας Μπιούμπι, (❝Έλλη Λαμπέτη : Η τελευταία παράσταση❞ Εκδόσεις Εξάντας 1983) με πρωταγωνίστριες στον ρόλο της Λαμπέτη τις Μαρίνα Καλογήρου (νεαρή ηλικία) και Καρυοφυλλιά Καραμπέτη (ώριμη ηλικία)
Ο Φρέντυ Γερμανός, δεκατρία χρόνια μετά τον θάνατο της, έγραψε τη βιογραφία της που έγινε best-seller (1996).
Πηγή : el.wikipedia.org